GOP's Jonestown - Akılsız Sadakat, Sessiz İntihar

In one of the most consequential and ideologically charged votes in modern legislative history, the House of Representatives passed Donald Trump’s sweeping economic agenda, officially titled the “One Big Beautiful Bill,” but widely dubbed by critics as the “Big Ugly Bill.” The final tally was 218 to 214, a razor-thin margin that did more than reveal partisan divide; it exposed the depths of fear, conformity, and authoritarian loyalty now defining the Republican Party.

This nearly $4.5 trillion package slashes vital social spending, expands immigration enforcement, and delivers massive tax breaks to the wealthiest Americans. It passed without a single Democratic vote. Two Republicans broke ranks, voting no, but it was Donald Trump’s personal intervention that sealed the outcome. According to multiple sources, Trump threatened holdouts with political extinction: “Anyone who kills this bill will be primaried and destroyed.” Lawmakers received late-night calls from Trump loyalists, warning them of lost endorsements, smear campaigns, and MAGA-backed challengers.

Make no mistake, this wasn’t legislative negotiation. It was a shakedown.

What passed was not just a bill. It was a test of fealty. The content of the legislation is extreme: it eliminates clean energy incentives, imposes deep cuts to Medicaid, SNAP, and public health, and hands enormous tax breaks to billionaires and multinational corporations. Meanwhile, rural hospitals will close, public health programs will be gutted, and millions will lose access to basic care.

At the same time, the bill supercharges ICE and border enforcement, dramatically increases surveillance and detention resources, and elevates the machinery of a militarized state. To fund it all, the bill raises the debt ceiling by $5 trillion, with no offsets. The Congressional Budget Office projects it will add over $3.3 trillion to the federal deficit.

The winners and losers are painfully clear. The top 1% of earners, large corporations, and immigration hardliners come out ahead. The poor, the sick, the working class, and America’s public institutions are the ones who pay the price.

But beyond the fiscal impact lies a more chilling truth. The passage of this bill marks the collective surrender of a major political party to one man’s will. Speaker Mike Johnson openly admitted it was a “loyalty test.” Republican senators like Susan Collins and Lisa Murkowski now face similar pressure, with Trump promising consequences if they don’t toe the line. What was once a party of ideas has become a personality cult with policy as an afterthought.

The comparison may sound harsh, but it is tragically apt. In 1978, more than 900 followers of cult leader Jim Jones died in Jonestown, Guyana, after being coerced into drinking cyanide-laced punch in an act of "revolutionary suicide." They did so not because they wanted to die, but because they believed they had no alternative. They had surrendered autonomy to a charismatic figure who convinced them that destruction was a form of deliverance.

Today, the GOP staged its own political Jonestown. Not with poison, but with silence and submission. Not with cyanide, but with tax cuts and fear. The drink was different, but the delusion was the same.

The rest of us will now live with the consequences.

But consequences don’t have to be permanent. The 2026 midterm elections may be the last real opportunity to halt Trump’s authoritarian advance. If Democrats can flip both the House and the Senate, they will have the political firepower not only to block future extremism, but to launch real oversight and possibly impeach Trump—even if that means tolerating JD Vance in the White House for 18 to 20 months. At this point, democratic resilience may depend not on perfect outcomes, but on strategic sacrifices and a willingness to fight back while there is still time.

Akılsız Sadakat, Sessiz İntihar

Amerikan yasama tarihinin en kritik ve ideolojik olarak yüklü oylamalarından biri bugün gerçekleşti. Temsilciler Meclisi, Donald Trump’ın büyük çaplı ekonomi ve sosyal harcama yasa paketini — resmi adıyla “One Big Beautiful Bill”, ancak muhaliflerce alaycı bir şekilde “Big Ugly Bill” (Çirkin Dev Yasa)” olarak anılan tasarıyı — 218’e karşı 214 oyla kabul etti. Bu bıçak sırtı fark yalnızca partiler arası kutuplaşmayı değil, aynı zamanda Trump’ın Cumhuriyetçi Parti üzerindeki korku ve itaate dayalı hakimiyetini de gözler önüne serdi.

Yaklaşık 4.5 trilyon dolarlık bu paket, sosyal devlet harcamalarında derin kesintiler öngörüyor, göçmenlik uygulamalarını sertleştiriyor ve en zengin Amerikalılara büyük vergi indirimleri sağlıyor. Tasarı tek bir Demokrat üyenin dahi desteğini alamadan geçti. İki Cumhuriyetçi karşı oy verdi. Ancak tasarının kaderini belirleyen, Trump’ın doğrudan devreye girerek partisinin üyelerine uyguladığı tehdit ve baskıydı. Birden fazla kaynağa göre Trump, kararsızlara açıkça “bu yasayı engelleyen herkes sandıkta yok edilir” mesajı verdi. Milletvekilleri gece geç saatlerde Trump yanlısı isimlerden gelen uyarı telefonları aldılar: destek vermezlerse adaylıkları desteklenmeyecek, medya üzerinden hedef gösterileceklerdi.

Bu bir müzakere süreci değil, düpedüz bir siyasi şantajdı.

Tasarının içeriği ise tek kelimeyle yıkıcı: temiz enerji teşvikleri kaldırılıyor, Medicaid, SNAP (gıda yardımı), kamu sağlığı gibi hayati programlarda kesintiye gidiliyor, ve milyarderler ile büyük şirketler için dev vergi indirimleri getiriliyor. Kırsal hastaneler kapanma riskiyle karşı karşıya kalacak, halk sağlığı altyapısı çökecek, milyonlar temel sağlık hizmetlerine erişimini kaybedecek.

Aynı zamanda yasa, Trump’ın katı göçmenlik ajandasını da hayata geçiriyor: ICE ve sınır devriyesi güçlendiriliyor, gözetim ve gözaltı altyapısı büyütülüyor, Güney sınırında yeni teknolojiler devreye alınıyor. Tüm bunları finanse edebilmek için, borç tavanı 5 trilyon dolar artırılıyor — hem de tek bir mali dengeleyici önlem olmaksızın. Kongre Bütçe Ofisi, yasanın gelecek 10 yıl içinde 3.3 trilyon dolar ek açık yaratacağını öngörüyor.

Kazananlar ve kaybedenler net: en zengin yüzde 1, büyük şirketler ve güvenlik bürokrasisi kazanıyor; yoksullar, hastalar, çalışan sınıflar ve kamu kurumları ise kaybediyor. Bu bir politika reformu değil, bir yukarıya servet transferi ve sosyal devletin tasfiyesi.

Ancak en ürkütücü olan, bu yasanın içeriğinden çok, nasıl geçtiği. Temsilciler Meclisi Başkanı Mike Johnson’ın açıkça belirttiği gibi, bu yasa aynı zamanda bir "sadakat testi"ydi. Susan Collins, Lisa Murkowski gibi şüpheci senatörlere şimdiden Trump’ın tehditleri ulaştı: itaatsizliğin bedeli olacak. Artık fikir temelli bir parti değiliz; kişiye tapınma üzerinden şekillenen bir hareketle karşı karşıyayız.

Benzetme sert gelebilir, ama tarihte karşılığı var. 1978’de Guyana’da, tarikat lideri Jim Jones’un müritleri, siyanürlü meyve suyu içerek topluca intihar etti. Jones, yüzlerce takipçisini “devrimci intihar”a ikna etmişti. 900’den fazla insan, ölmek istedikleri için değil, başka çareleri olmadığına inandıkları için öldü.

Bugün Cumhuriyetçi Parti kendi Jonestown’ını yaşadı. Zehirle değil, sessizlikle. Siyanürle değil, korkuyla ve vergi indirimleriyle. İçtikleri şey farklıydı, ama yanılsamaları aynıydı.

Bu kararın sonuçlarını yalnızca Cumhuriyetçiler değil, tüm ülke yaşayacak.

Ama bu sonuçlar kalıcı olmak zorunda değil. 2026 ara seçimleri, Trump’ın otoriter ilerleyişini durdurmak için elimizdeki son gerçek fırsat olabilir. Eğer Demokratlar hem Temsilciler Meclisi’ni hem de Senato’yu geri alabilirse, sadece yeni yasaları engellemekle kalmaz, Trump’a karşı ciddi bir denge kurabilir, hatta onu azil sürecine sokabilirler — bu uğurda 18–20 ay boyunca JD Vance’in başkanlığını tolere etmek gerekse bile. Artık mükemmel çözümler değil, stratejik direniş belirleyici olacak.